Archivio dei filosofi del Rinascimento

/p. 299/ absorbet, qui visioni adminiculantur. Sinister

autem humidior est, nec in eo facile vel spiritus

extenuantur, aut humores arescunt; iccirco

ad videndum aptior ac proinde dextro

nobilior. Sed quo me protrahit amor? Alex. –

Estne verum quod circumfertur, bonus odor

a concoctione? I. C. – Id quidem non semper verum

est. Aqua Sole vel igne calefacta nihil acquirit

odoris, guaiaci lignum olet, cortex non

item, hic tamen magis insolatus. Radices odoratiores

stipitibus: hi tamen melius cocti nempe

super terra, quare vi aëris iuvatur genuinus

calor ad coctionem; illae minus quia sub terra,

cuius humiditas a Sole domari facile nequit.

Quid nonne rosa odorata simul et frigida?

Alex. – Sed Aristoteles[7] ait incocta reddere

odores foetidiores, cocta vero suaviores.

I. C. – Crudorum humorum reliquias

vel liquidas, vel alias non male olere certum

est, imo vix olere. Quibus impensius

fit concoctio, eorum fastidiosa sunt excrementa

et fructus acerbi nihil, maturi bene, putridi

male olent, non quia non sunt cocti hi, sed

quia extincta aut superata mediocri coctione,

ulteriore opera calor intensus addidit id, quod

supra odorem illum erat. Alex. – Hanc Aristotelis

contumaciam non excusabo, dummodo

mihi – dicas an sit aliquod animal praeter hominem,

quod capiat ex odore delectationem.

I. C. – Negavit Aristoteles,[8] magno tamen cum

gloriae suae detrimento. Nam alibi scripsit

pantherae odorem caeteris animalibus oblectamento